Свекрва од српскиот град Крушевац низ нејзината лична приказна за невереството на синот покажа како вистинска мајка и сврекрва може да постапи и да го спаси бракот, па и да се налиути енјзиниот син на неа.
“Целиот мој живот го посветив на семејството, чесноста и воспитувањето на моите деца да бидат добри луѓе. Мислев дека успеав. Мојот син - сопруг, татко, вреден човек, имаше сè. И тогаш почувствував дека нешто не е во ред.
Почна да излегува сè почесто и почесто без објаснување. Ќе речеше дека ќе добие нешто по пат, а ќе се вратеше доцна, извалкан со изговори и со чуден поглед. И мирисаше поинаку. Мајката знае кога нејзиниот син лаже и не ѝ треба никој да ѝ каже.
Сè ми стана јасно еден ден кога случајно видов соседка - жена десет години постара од мојот син, вдовица - како влегува во нашиот двор додека никој друг не беше таму. Ниту децата ниту снаата ја видоа. Само јас. И не можев да верувам дека тоа се случува пред мојот нос.
Не правев сцена. Но, го го повикав и му одржав предавање:
„Знам сè. И нема да молчам. Твојата сопруга не го заслужува ова. И јас, како мајка, не се срамам ниту од тебе.“
Молчеше. Погледна кон подот. Призна. Се обиде да се оправда, да каже дека паднал во нешто од кое не знае како да излезе. Му реков: „Сега ќе излезеш. Ако не знаеш како, ќе ти помогнам.“
Следниот ден седнав со снаа ми. Ѝ кажав сè. Таа не знаеше, но нејзините очи ѝ кажуваа дека има претчувство. Не викаше, не плачеше пред мене - само рече: „Ја заслужувам вистината.“ И го доби.
На нејзино барање и мојата строгост, мојот син раскина со соседот. Се врати дома, искрено се покаја, молеше да му биде простено. И фала му на Бога, неговата снаа му даде втора шанса. Не поради него, туку поради нивните деца и семејство.
А соседот? Веќе не може ни да помине низ нашиот двор. Дури и да се приближи, знае дека мојот поглед е доволен. Не мора да викаш кога ја знаеш вистината - вистината веќе доволно те слуша.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
