Калум Граб има само 19 години, но живее како да е од 1940-тите.
Речиси се што поседува е од тој период, вклучувајќи ја и облеката - вози автомобил од 1938 година, користи само телефон од 1940-тите и вози велосипед од 1952 година.
„Се шегувам со пријателите дека тоа е повеќе од опсесија“, вели Граб.
„Јас сум старомоден за сите пари“.
Толку старомоден што автомобилот на Калум е 10 години постар од неговата баба Ана, со која живее од 12-годишна возраст во Кирккалди, Шкотска, недалеку од Единбург.
И додека 75-годишната Ен редовно користи мобилен телефон, нејзиниот внук дури и не поседува.
„Не сум добар со технологијата“, вели Калум.
„Бев принуден да имам лаптоп за на факултет - го мразам.“
Во четириесеттите години, тој се заљубил за време на прва година на средно училиште.
„Отсекогаш сум ја сакал историјата“, вели тој.

Сега собира се што е поврзано со тој период, како ламби и винтиџ грамофони, на кои слуша музика од четириесеттите - Френк Синатра, Вера Лин и Ен Шелтон.
„Не би можел да именувам ниту еден модерен пејач.“
Сепак, Калум изјави за Добро утро Шкотска на Би-Би-Си - преку неговиот стар телефон - дека постои една повоена работа што тој дефинитивно не ја прави.
„Не штедиме храна... Ја сакам премногу“, вели тој.
Последниот додаток на неговата колекција е автомобил од Остин Кембриџ од 1938 година, кој го нарекол Попи.
За тоа штедел уште од својата 13-та година.
„Тој дојде кај мене еден ден и рече дека го сака тој автомобил“, вели неговата мајка Клер.
„Не мислев дека тоа навистина ќе се случи.
Тој го купил автомобилот за 7.000 фунти на почетокот на ноември од човек кој го запознал при посетата на музејот.
„Нема појаси, но јас апсолутно го сакам“, вели Калум.

Заедно со автомобилот го добил и оригиналниот документ во кој пишува дека во 1938 година чинел 215 фунти, што е еквивалент на денешните 18.000 фунти.
Не е нелегално да се вози винтиџ автомобил без појас, што Калум го прави секој ден.
„Се чувствувате како да сте се вратиле во минатото, особено ако одите по стари селски патишта.
Во меѓувреме, Калум станал познат во родното Крикалди.
Дури и локалната пекара го поканила да го паркира автомобилот пред местото за свеченото отворање.
„Сакаме да возиме по брегот, по пат застанувам во продавница за антиквитети, бидејќи е тешко да се набави облека што освен... Баба се плаши, знае дека секогаш ќе носам нешто дома со мене.
Луѓето, сепак, понекогаш се шокирани кога тој вели дека нема мобилен телефон.
И кога не е со автомобилот, тој се дружи со пријателите или работи во локално засолниште за кучиња.
Тој вели дека има пријатели од сите возрасти, иако признава дека има повеќе заедничко со луѓе многу постари од него.
„Секогаш разговарам со постарите, тие се сеќаваат на нивниот татко или дедо во ваков автомобил.
Бабата на Калум, Ен Вокер, вели дека нејзината куќа станала центар на колекцијата на Калум.
„Се будам со глетката на (поранешниот британски премиер) Винстон Черчил и стар автомобил“, вели таа.
Калум живее во нејзината куќа од својата 12-та година, кога ненадејно починал неговиот дедо Џон.
Мајката на Калум, Клер, работи во градинка и вели дека отсекогаш го поддржувала во одлучувањето како да го живее својот живот.

„Кога имаше 12 години отиде на училишна екскурзија и се врати со старомодна капа.
„Тоа ми беше смешно и го прашав каде го најде.
„Така сакам да се облекувам“, рече тој и оттогаш е тој“, вели неговата мајка.
Во меѓувреме, вели таа, го гледала како расте во вистински џентлмен од 1940-тите.
Калум во ова време не може да ја разбере туѓата фасцинација од неговата колекција.
„Никогаш не мислиш дека си толку интересен... Ова е само мојот живот“, вели тој.
„Многу од овие автомобили седат во музеи и никогаш не се навикнуваат, што не би требало да биде така - тие се наменети да се возат и тоа се за мене.
„Но, убаво е да се видат реакциите на луѓето, секогаш им завивам кога поминувам.
Фото: БиБиСи
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата