На 7 декември, REUTERS објави вест за средба меѓу претставници на украинското Министерство за одбрана и нивните американски колеги. На средбата одржана на 6 декември беа потпишани договори кои ќе ја забрзаат и продлабочат американско-украинската соработка во производството на оружје и муниција.
Сепак, она што е особено интересно е списокот со желби со кој дојдоа Украинците на средбата. А тој, меѓу другото, содржи повеќенаменски борбени авиони F/A-18 Hornet, PZO ракетен систем THAAD, борбени хеликоптери AH-64 Apache, ATACMS балистички ракети со дострел од 300 километри и со разорна боева глава, борбени дронови MQ-9B Sky Guardian, па дури и транспортни авиони C-17 Globemaster и C-130 Super Hercules. И, се разбира, транспортните хеликоптери UH-60 Black Hawk.
За жал на Украинците, најверојатно нема да добијат ништо од сето горенаведено (а има уште многу на списокот). Украина доби балистички ракети ATACMS, но најстариот M39 Block I со дострел од 165 километри и со касетна боева глава која не може да уништи цели како мостови.
Украинците не ја прифаќаат суровата реалност
Суровата реалност со која Украинците сè уште тешко се помируваат е дека западната помош наскоро ќе пресуши. Не дека целосно ќе престане, туку од порој ќе се претвори во река, а потоа во поток.
Ако Зеленски беше вистински политичар со децениско искуство, ќе знаеше дека ветувањата на политичарите обично немаат никаква тежина. Во случајот со Украина, западните политичари премногу лесно даваа ветувања, а неискусниот Зеленски веруваше.
Пред една година европските лидери се натпреваруваа во ветувањата за вооружување на Украина со тенкови Леопард 2. Од 300 ветени, во Украина не дојдоа ниту 100. Премиерите дадоа ветувања пред да ги прашаат генералите колку можат да дадат.
Последен пример е победата на популистичкиот десничар Герт Вилдерс во Холандија. Една од последиците може да биде прекинување (или пролонгирање) на програмата за вооружување на украинските воздухопловни сили со авиони Ф-16 Fighting Falcon, бидејќи Холандија е една од земјите (заедно со Норвешка, Данска и Белгија) од кои авионите треба да дојде, а Вилдерс се залагаше во предизборната кампања за прекин на испораката на оружје за Украина.
Украина веќе нема да добива ни воена помош од Словачка бидејќи таму на власт дојде прорускиот ориентиран Роберт Фицо.
Убедливо најопасната закана за замрзнување на помошта за Украина доаѓа од Вашингтон.
Украина стана жртва на се посилните конфронтации меѓу републиканците и демократите во Конгресот. Републиканците го поврзаа прашањето за континуираната помош за Украина со зајакнувањето на мерките против илегалната имиграција, особено преку границата со Мексико. Бараат продолжување на изградбата на ѕидот и зајакнување на мерките за протерување на сите имигранти кои ќе успеат да влезат во САД.
Демократите се спротивставуваат на ова бидејќи се надеваат дека имигрантите од Латинска Америка кои станале американски државјани и нивните потомци родени во САД, ќе бидат голема изборна база за нив. Секое заострување на ставовите кон имиграцијата потенцијално ја намалува таа основа.
Американците имаат свои проблеми
Имајќи предвид дека според последните анкети, дури 59 отсто од Американците сметаат дека илегалната имиграција е најголем проблем, тоа ќе биде една од главните теми за републиканците во претстојната изборна кампања за Конгресот, која ќе се одржи истовремено со претседателски избори на 5 ноември 2024. сите 435 претставници во Претставничкиот дом и 34 од 100 во Сенатот.
Добрата вест за Украина е што Белата куќа, соочена со таквиот јавен став и непопустливоста на републиканците, најави можност за преговори за некои републикански барања. Не толку добрата вест е дека овие преговори веројатно ќе се протегаат и по Нова година.
Лошата вест за Украина е дека дури и ако Белата куќа направи отстапки за републиканците за имиграцијата, тоа нема автоматски да значи дека помошта за Украина ќе продолжи како што беше.
Републиканските лидери во Конгресот посочуваат дека Украина добила повеќе од 111 милијарди долари американска помош и дека не е јасно како е потрошена бидејќи резултатите се многу слаби.
Израел пред Украина
Со цел да се поттикне помошта за Украина, претседателот Бајден побара од Конгресот на 20 октомври да одобри пакет помош во вкупна вредност од 110 милијарди долари.
Од нив 61,4 милијарди биле наменети за Украина, а 14,3 милијарди за Израел. Претставничкиот дом, во кој мнозинството имаат републиканците, го подели тој единствен предлог и на 2 ноември, по итна процедура, одобри 14,5 милијарди долари помош за Израел. За помошта за Украина не се разговарало.
Во Сенатот, каде демократите имаат мнозинство, се уште се расправа за унифицираниот пакет помош од 110 милијарди.
Републиканците го блокираа гласањето за тој пакет на 6 декември. За да се одобри помошта за Украина, двата дома мора да се договорат. Со оглед на негативниот став на републиканците кон Украина, тоа изгледа малку веројатно.
Зеленски направи грешки кои може да бидат фатални
Зеленски од почетокот направи неколку грешки кои сега може да бидат фатални.
Првата е дека тој верува во ветувањата дадени на политичарите дека ќе и помага на Украина онолку колку што е потребно. Уште поголема грешка е запоставувањето на западната јавност.
Во случајот со Соединетите држави, Зеленски беше исклучиво загрижен за односот со претседателот Бајден и целосно ја игнорираше тамошната јавност. Така, тој ниту еднаш не посетил еден од објектите на Локхид Мартин или Џенерал Динамикс каде се произведува оружје за Украина и им се заблагодарил на работниците за нивниот придонес во украинската одбрана.
Не се ни потруди премногу да им се заблагодари на Американците за помошта од 111 милијарди.
Наместо тоа, тој продолжи да има нови барања. Најголемата грешка на Зеленски е што помошта што ја добива Украина ја сфати како обврска на Западот, а не како негова добра волја и така се однесува.
Во исто време, речениците од типот „Ако Русија не убие сите нас, земјите од НАТО ќе нападнат, а потоа ќе ги испратите вашите синови и ќерки“ имаат спротивен ефект.
Зеленски не можеше да стори многу за односот на републиканците, кои војната во Украина ја гледаат како еден вид казна за Европа, која остро се спротивстави на барањата на претседателот Трамп да ги зголеми трошоците за одбрана на минимум 2 отсто од БДП. На ова остро се спротивстави тогашната канцеларка Ангела Меркел и овој конфликт продолжи до заминувањето на Трамп.
Руската агресија против Украина ги принуди европските земји да започнат процес на зголемување на средствата за вооружените сили, дури и без притисок од Вашингтон, токму она што го побара Трамп.
МАГА (од Make America Great Again) со Републиканците, предводени од Трамп, гледаат на руската агресија врз Украина како на украински и европски проблем кој воопшто не ги загрозува американските интереси.
Навистина. Затоа, не треба да се чуди изјавите на Трамп дека доколку се врати во Белата куќа, за 24 часа ќе ја прекине војната во Украина. Притоа, воопшто не треба да има сомнеж на чија штета би отишла ваквото решение.
Вечер / index.hr
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
