ТИВКО НАПУШТАЊЕ: Тренд што се прошири во сите сфери на животот

Тивко напуштање - тренд на кој не учи Генерацијата Z, која започна со поставување граници на работа и се прошири на сите сфери од животот.

Можете ли да замислите живот каде што давате точно онолку колку што добивате?

Тоа е живот каде што го исклучувате лаптопот во 17 часот и без двоумење ги игнорирате сите деловни пораки и е-пошта што пристигнуваат подоцна истиот ден.

Оној каде што престанувате да му пишувате пораки на пријателот кој никогаш не ви испраќа порака прво.

Не земајте ги алиштата за перење по децата - едноставно нема да ги перете, ако не се во корпата предвидена за нив.

Токму на ваков вид поставување граници нè учи Генерацијата Z преку феноменот наречен тивко напуштање. Трендот на тивко напуштање/отпуштање започна со поставување граници на работа, а денес се прошири на сите сфери од животот.

Што е тивко напуштање и зошто стана тренд?

Тивкото напуштање не е исто како напуштање на работа. Станува збор за правење само на она што е навистина потребно и само на вашите основни задачи, без дополнителен стрес прекувремено, непотребен напор или присилен ентузијазам. Сè уште добивате плата, но ја ставате рамнотежата на прво место.

Трендот стана особено популарен на почетокот на 2020-тите, со масовна поддршка од социјалните медиуми, кога жените и мажите почнаа да ги споделуваат своите приказни за поставување граници на работа.

Иако некои тврдат дека овој феномен можеби не е сосема нов, едно е сигурно: сè повеќе луѓе ја препознаваат важноста на тоа да се каже дека е доста и да се откаже од притисокот постојано да се дава повеќе отколку што можете да поднесете.

Како изгледа тивкото напуштање/отпуштање во пракса и како реагираат менаџерите?

Статија од „Харвард бизнис ривју“ го опишува тивкото отпуштање како одбивање на вработените да вложат дополнително време и да прифатат недоговорни задачи за иста плата. Тие си ја работат работата, честопати многу добро, но не остануваат подолго, не доаѓаат рано и не одат на неформални состаноци, тим билдинг или не прифаќаат дополнителна работа.

Реакциите на менаџерите на овој тренд беа мешани. Некои беа толерантни, делумно затоа што во претходните години беше тешко да се заменат вработените, особено на пазар на труд со мал број кандидати.

Други, од друга страна, реагираа со тивко или отворено отпуштање на вработени за кои сметаа дека го „оптоваруваат системот“.

Дури се појави и терминот тивко отпуштање - тие ги направија условите за работа толку незадоволителни што вработениот беше принуден сам да си замине.

Како тивкото напуштање стана начин на живот?

Тивкото напуштање не е само работен тренд, туку е начин на живот. Започна како реакција на прекумерен стрес на работа, но брзо се прошири во сите сфери на животот.

Во бракот, тоа е тивко повлекување: престанувате да вложувате енергија во разговори, споделени планови и интимност. Партнерите остануваат физички присутни, но емоционално оддалечени. Овој процес често започнува несвесно, но на крајот се претвора во дневна рутина без страст или подлабока поврзаност.

Слично на тоа, во пријателствата, луѓето престануваат да вложуваат труд, да одговараат на пораки или да иницираат состаноци. Наместо директно раскинување, постои постепено повлекување, што може да биде знак дека врската едноставно се исцрпила или дека приоритетите се промениле.

Тивкото напуштање/откажување е одговор на прекумерен стрес и исцрпеност. Психолозите објаснуваат дека тивкото откажување им овозможува на луѓето да постават граници и да го заштитат своето ментално здравје. Наместо прекумерно да се вклучуваат во стресни активности, тие се фокусираат на она што е под нивна контрола, со што го зголемуваат чувството на внатрешна моќ и задоволство. Овој пристап им овозможува на поединците да се дистанцираат од негативните влијанија и да се фокусираат на односите и активностите што носат вистинско задоволство.

Психологијата зад феноменот на тивко напуштање/откажување

Тивкото откажување не е нужно негативен феномен; може да биде здрав начин за поставување граници, одржување на менталното здравје и фокусирање на енергијата на односите и активностите што носат вистинско задоволство. Разбирањето на овој тренд помага во препознавањето на потребата од промени во животот и овозможува донесување свесни одлуки што водат до поголема благосостојба.

Им овозможува на луѓето да постават јасни граници во односите и обврските, спречувајќи прекумерна исцрпеност и дозволувајќи им да се фокусираат на своите потреби и приоритети.