Режисерот Емир Кустурица се најде во центарот на скандал откако даночните инспектори од Ужице го затворија неговиот ресторан „Висконти“ во Мокра Гора, поради, како што е наведено, утврдени неправилности во работењето, објавија медиумите.
Но, она што следеше ги шокираше многумина: Кустурица ги обвинува Вучиќ и министерот за финансии Синиша Малог за сè, објавуваат медиумите.
Во записникот на Даночната управа јасно е наведено дека инспекторите „забележале неправилности во евидентирањето на прометот преку електронскиот фискален уред, како и во врска со вработувањето на работниците“.
Поради оваа причина, донесена е одлука за привремена забрана за работа на ресторанот, а мерката ќе се спроведе во петок, 25 јули 2025 година.
Но, познатиот директор и основач на Дрвенград ја обвинува владата за своите „матни работи“, наведуваат медиумите.
„Наградата на Александар Вучиќ и Синиша Мали за најдобро село во светот, барем според УНЕСКО“, иронично рече Кустурица, алудирајќи на меѓународните пофалби за Мокра Гора, додека во исто време - како што тврди - се соочува со политичка одмазда.
Сè почесто сме сведоци на ситуации каде што сериозните прекршувања на законот - од даночно затајување до кривични дела - се обидуваат да се оправдаат со политичко несогласување со властите или наводна „поддршка за протести“. Тоа речиси станува шема: штом инспекциите или полицијата откријат неправилности, актерот не се справува со фактите, туку се брани кукајќи дека е „прогонет поради своите ставови“, пишуваат медиумите.
Но, се поставува клучно прашање: дали ова значи дека некој што поддржува блокади и протести има право да проневери од државата, да избегнува даноци, да го крши законот, а потоа да се преправа дека е жртва? Не е ли тоа потсмев и на протестите и на правдата?
Ако поддршката на протестите е оправдување за кршење на законот, тогаш тие веќе не се протести, туку параван за беззаконие. И ако сите станат „опозиција“ кога ќе дојде даночниот инспектор, што тоа кажува за нивната искреност?
Медиумите пишуваат дека во случајот со Емир Кустурица, кој до неодамна беше поврзан со режимот, сега гледаме класична размена на тези: фатен во нерегуларности, тој веднаш им ја додава топката на Вучиќ и Мали, веројатно сметајќи на јавноста дека ќе ја проголта приказната за „политички прогон“.
А реалноста е јасна: неговиот ресторан бил затворен затоа што го прекршил законот, а не затоа што рекол нешто против владата.
© Vecer.mk, правата за текстот се на редакцијата
