Во Америка е изборна година, што значи дека претседателските кампањи се во полн ек, а тоа значи дека кандидатите бараат пари преку политички донации. Тоа е дел од американскиот спектакл.
Медиумите ревносно известуваат кој колку собрал, кој бил фаворизиран од моќните донатори, односно од „најтешките“ капиталисти на американската сцена.
Пристапот е, во најмала рака, интересен.
Меѓутоа, во Европа, политичарите генерално се држат настрана од таа директна врска меѓу нив и големиот капитал, тоа го кријат бидејќи знаат дека во тој случај гласачите би заклучиле дека тие што се на власт првенствено работат за интересите на големите играчи, а не за заедничките, за луѓето.
Па, како сето тоа „поминува“ во Америка?
Америка е посебен случај по многу нешта, секако и кога станува збор за нејзината демократија.
Некои ќе речат дека американскиот начин е покоректен затоа што е потранспарентен. Точно, општо се знае кој на кого колку пари донирал, никој не се труди премногу да го сокрие, згора на тоа, и двете страни често се гордеат со тоа!
Дали е тоа исправно?
На некој начин е, барем што се однесува до транспарентноста, но на друг начин, таквиот пристап дури и теоретски ја „убива“ идејата дека демократскиот процес треба да резултира со избор на раководство кое ќе биде подредено на народот.
Се разбира, американската влада има бројни соодветни слогани за тоа како тие биле „избрани од народот, за народот“, но како можете да го одржите тоа реално кога знаете дека нивните изборни кампањи во голема мера се поддржани со пари од бизнис интереси?
Притоа, треба да се истакне дека и политичарите добиваат донации од обични, мали луѓе, понекогаш се навистина мали, колку што секој може да даде, ова е можеби најбизарниот аспект на американските избори, бидејќи тие пари, освен што придонесуваат и за кампањата, првенствено се користат за преставени кандидати, да не речеме испрани, како вистински лидери на народот затоа што, па, обичниот народ им испраќа колку што може да даде.
Што се однесува до големите донатори кои даваат стотици илјади и милиони американски долари на кандидат за кој веруваат дека ќе биде профитабилен за нив, дали американскиот народ навистина го поддржува тоа?
Се разбира не!
Според истражувањето од 2018 година, вкупно 74% од Американците веруваат дека „многу е важно луѓето кои даваат многу пари на избраните функционери да немаат поголемо политичко влијание од другите луѓе“.
Во исто време, јасно е дека 72% од испитаниците веруваат дека тоа „воопшто не е така“.
Со други зборови, американскиот народ многу добро знае што се случува и како функционира „транспарентната корупција“ со нив, но што можат да направат?
Малку, кога демократијата во Америка се сведе на само две огромни партии кои ги контролираат сите пари, медиумите, целата демократска „машина“.
Независните кандидати, доколку се појават, можеби ќе помогнат или ќе му наштетат на еден од двајцата главни кандидати, но јасно е дека нема да бидат избрани.
Дури и Доналд Трамп, кој на изборите во 2016 година лукаво ги користеше социјалните мрежи и медиумите за да обезбеди максимален слободен публицитет (по правило, така што беше максимално контроверзен за американските политички концепти), не можеше сам да влезе во трката, ниту тогаш, ниту сега.
Тој мораше да се интегрира во редовите на Републиканската партија (од кое едното крило успеа да присвои).
Но, постојат начини на кои Американците можат да ја оспорат оваа донаторска „шоу програма“, не преку гласачката кутија - туку на улица.
Токму тоа се случи завчера каде се одржа големиот митинг на Џо Бајден со цел да се соберат донации.
Бајден се опкружуваше со соодветни музички ѕвезди, програмата ја водеше Стивен Колберт, погоден за Демократската партија, а специјални гости беа поранешниот претседател Барак Обама, во чии две администрации Џо Бајден беше потпретседател, и поранешниот демократски претседател Бил Клинтон, чии администрации ги одбележа 90-тите години во Америка.
Сепак, на собирот пристигнаа неочекувани „гости“ - демонстранти, од кои некои вееја палестински знамиња.
Тие во неколку наврати ги прекинуваа говорите во салата, обидувајќи се да ги задушат со нивните извици од типот „Бајден, срам да ти е!“.
Но, кои се тие?
Тоа се всушност поддржувачи на Демократската партија, прогресивни, релативно помлади гласачи, кои многу веројатно нема да се свртат кон Трамп и републиканците, но се длабоко разочарани од демократскиот претседател Бајден и неговата поддршка за Израел, кој уби над 30.000 Палестинци во напад врз Газа на 7 октомври.
Демонстрантите сметаат дека американската администрација сноси директна одговорност за страшните напади врз Палестинците, кои во некои извештаи на ОН веќе се нарекуваат геноцид.
Белата куќа, од друга страна, штом стана свесна за анкетите меѓу демократските гласачи и за степенот до кој тие не го одобруваат пристапот на Бајден кон војната во Газа, почнаа да ја прилагодуваат својата реторика и да се обидуваат да остават впечаток дека ставаат притисок врз Израел.
Но, тоа е сепак само козметички притисок. Израелските напади врз Газа продолжуваат безмилосно, а денеска повторно се убиени десетици цивили.
Откако во салата во Њујорк стана јасно дека Газа ќе биде неизбежна тема, неговите демократски претходници почнаа со оправдувањето на Бајден.
Обама и Клинтон дадоа претседателска перспектива за кризата во Газа што ја нагласи, велат тие, политичката реалност да се биде во Белата куќа.
-Претседателот мора да може да го поддржи Израел додека се бори за Палестинците да имаат поголем пристап до храна, медицински материјали и идна држава, рекоа тие.
„Тоа е осамено место“, рече Обама.
„Една од реалностите на претседателскиот мандат е дека светот има многу радост и убавина, но има и многу трагедии и суровост. Луѓето, разбирливо, често сакаат да почувствуваат одредена чистота во однос на начинот на кој овие одлуки се направени, но претседателот го нема тој луксуз“, рече тој.
Убаво е да се види дека и по 8 години откако ја напушти Белата куќа, Обама не изгуби ништо од својата реторика, која во еден момент звучеше многу ветувачки за Американците и за светот, но подоцна на многумина им стана јасно дека тоа беа само празни фрази.
Неговиот коментар се сведува на фактот дека, добро, светот не е идеален, па американскиот претседател понекогаш мора да го поддржи масовното убивање на невини. Можеби како кампањата за бомбардирање на Либија што ја нареди во 2011 година?
Обама остана на својата препознатлива реторика, но веќе не е смирен како порано. Кога демонстрант во салата го прекина Обама, поранешниот претседател возврати:
„Не можете само да зборувате и да не слушате... Тоа го прави другата страна“.
Пред почетокот на митингот, тројцата демократски лидери поминаа во колона покрај стотици демонстранти кои демонстрираа против израелската војна во Газа.
На настанот настапија музичарите Квин Латифа, Лизо, Бен Плат, Синтија Ериво и Леа Микеле. Некои посетители кои скапо платиле се сликале со тројцата претседатели, а ги фотографирала познатата фотографка Ени Лебовиц.
Билетите за митингот на Бајден во четвртокот чинеа меѓу 250 и до 500.000 долари. Присуствуваа околу 5.000 луѓе, а Бајден собра, според извори, околу 25 милиони американски долари.
Така шоуто продолжува.
Бајден лесно собира повеќе пари од Трамп, кој ќе мора да се снаоѓа на различни начини.
Изворите велат дека Бајден собрал повеќе од 53 милиони долари во февруари, а подоцна и околу 10 милиони долари за само 24 часа по неговото обраќање во Конгресот на 7 март.
Се чини дека беше доволно да се застане на говорницата и малку да се зборува за тоа како Трамп е закана за американската демократија.
Крајно иронично е што Бајден, кој сака да се прикажува како скромен претседател и политичар кој со години доаѓа на работа со воз, станува магнет за најбогатите луѓе, додека Доналд Трамп, кој и самиот е исклучително богат, и никогаш не се срамел да го покаже тоа, сега повеќе води кампања мора да зависи од локалната заедница, всушност од работничката класа.
Многу работи во американската политика се превртени наопаку, секако вклучувајќи ја и оваа претседателска кампања!
<b><i>(Vecer.mk <a href="https://www.advance.hr/tekst/americka-bizarna-predsjednicka-kampanja-lov-na-donatore-je-transparentna-korupcija-koju-americki-narod-vidi-i-malo-moze-po-tom-pitanju-ali-bidena-obamu-i-clintona-iritiraju-palestinske-zastave-i-pritisak-odozdo/">VIA)</a></i></b>
<a href="https://vecer.mk/">Фото: </a>Профи
